Δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης Γιόκιτς-Ντράζεν… – Ο νικητής είναι ξεκάθαρος!
Και οι κόκορες της εποχής μου λαλούσαν γλυκύτερα.
Νοσταλγία. Παρελθοντολαγνεία. Ένας αέναος, ολοένα αυξανόμενος όμως, έρωτας για το μια φορά κι ένα κάποτε.
Την ίδια στιγμή το παρόν- το αξιοζήλευτο, σε πολλές περιπτώσεις, παρόν- υποβαθμίζεται σε βαθμό κακουργήματος, καθώς τα χρώματά του παραείναι έντονα και τυφλώνουν το (απαίδευτο) μάτι. Πώς να τα βάλεις με την σέπια, που κάθε της κόκκος ψιθυρίζει γλυκόλογα στο αυτί και ζεσταίνει την καρδιά;
H συνέχεια ΕΔΩ
Πηγή