Η ζωή, πίσω από τα σίδερα μίας ανεκπλήρωτης ιδιοφυΐας

 Στα 41 του, σήμερα ο Ρόμπσον Ντε Σόουζα Ρομπίνιο βρίσκεται από τον Μάρτιο του ’24 στη φυλακή Tremembe’ του Σάο Πάολο έχοντας ήδη εκτίσει τον 1.5 χρόνο, από τα συνολικά 9 της ποινής φυλάκισης για τη σεξουαλική επίθεση μίας 22χρονης Αλβανίδας κοπέλας, το μακρινό 2013, σε κλαμπ του Μιλάνο.

 Η δίκη του ξεκίνησε το ’15, αλλά η ετυμηγορία, σε βάρος του, όπως και των υπόλοιπων φίλων του, ανακοινώθηκε μόνο το ’17 όταν ο Ρομπίνιο είχε ήδη επιστρέψει στην πατρίδα του και οι βραζιλιάνικες Αρχές αρνούνταν να τον εκδώσουν για να εκτίσει την ποινή του στην Ιταλία.

 Ακολούθησε ένα ατελείωτο δικαστικό πινγκ- πονγκ και αφού οι Ιταλοί έφτασαν μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο της Μπραζίλια, οι Βραζιλιάνοι αποδέχτηκαν να εκτίσει τα 9 χρόνια φυλάκισης σε δικό τους σωφρονιστικό ίδρυμα. Το Tremembe’, μαζί με όσες προσωπικότητες, όπως ιατροί, πολιτικοί ή κοινοί δολοφόνοι που κατά καιρούς απασχόλησαν, με τα σκάνδαλά τους την Κοινή Γνώμη.

 Ιδιαίτερα προνόμια δεν υπάρχουν για κανέναν, πέρα από την ελεύθερη γνωριμία με γυναίκες κρατούμενες ή της ελεύθερης επιλογής μίας σχολής ενός τεχνικού επαγγέλματος που θα μπορούσε, κάποια στιγμή ν’ αποδειχθεί χρήσιμο. Ο Ρομπίνιο, για παράδειγμα έμαθε να επισκευάζει τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ο,τιδήποτε ηλεκτρονικό χαλάσει. Και μάλιστα, όπως διαβάσαμε, όχι μόνο του αρέσει, αλλά τον διασκεδάζει κι όλας.

 Ποιός τώρα, ο Ρομπίνιο τον οποίο ο Πελέ είχε χρίσει κάποτε επίσημο διάδοχό του υπογραμμίζοντας πως όταν τον είχα πρωτοδεί να παίζει στα 17 του στη Σάντος, και μετά να οδηγεί την ομάδα στην κατάκτηση του τίτλου ανατρίχιασα από τη συγκίνηση: μου θύμιζε τον εαυτό μου, τόσο ως προς τη ντρίμπλα, όσο την ποδοσφαιρική εξυπνάδα.           

 Ο O’ Rey δεν είχε άδικο. Είχε δει σωστά. Ο Ρομπίνιο πράγματι υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε ποτέ η βραζιλιάνικη μπάλα. Και θα μπορούσε να γίνει ακόμη μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής εάν είχε το μυαλό και την εξυπνάδα να το καλλιεργήσει. Αλλά τα πέταξε όλα στα σκουπίδια πληρώνοντας ύστερα, και αναπόφευκτα τις συνέπειες των όποιων επιλογών του.

 Με το πρώτο του, ακόμη επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Σάντος επεδείκνυε και σκορπούσε με προκλητικό τρόπο τα λεφτά του στις φτωχικές favellas του Σάο Βισέντε, μέχρι που κάποια άλλα… αλάνια, τον πήραν χαμπάρι, του απήγαγαν τη μητέρα του και την απελευθέρωσαν μόνο ύστερα από 1.5 μήνα και αφού πρώτα εισέπραξαν 80.000 ευρώ λίτρα.

 Πάλι καλά, φθηνά τη γλύτωσε, γιατί ήταν η περίοδος που μόλις είχε πάρει μεταγραφή από τη Σάντος, στη Ρεάλ Μαδρίτης και οι ερασιτέχνες, απαγωγείς είχαν αρχικά ζητήσει 1εκ. ευρώ.

 Και στην ισπανική πρωτεύουσα πάντως δεν μπόρεσε, ούτε να βάλει μυαλό, ούτε να ωριμάσει. Ξενυχτούσε καθημερινά, μεθούσε, σκορπούσε λεφτά, ξόδευε ασύστολα και έπινε ατελείωτα λίτρα μπίρας. Εν ολίγοις, στα τρία χρόνια που παρέμεινε στη Μαδρίτη επισκεπτόταν περισσότερες φορές τα μπαράκια από το προπονητικό κέντρο μέχρι που η Ρεάλ απηύδησε και τον ξεφορτώθηκε, άρον, άρον.

 Αυτή η ιστορία έχει πλάκα, γιατί οι Ισπανοί είχαν συμφωνήσει σε όλα με την Τσέλσι. Η αγγλική ομάδα είχε τυπώσει μέχρι και φανέλες με το όνομά του, ο ενθουσιασμός των φιλάθλων είχε φτάσει στον ουρανό, αλλά…

 Αλλά, δεν τα βρήκε με τους μάνατζέρς του οι οποίοι, εξασφαλίζοντας περισσότερα χρήματα τελικά τον πούλησαν στη Μάντσεστερ Σίτι ξεχνώντας να ενημερώσουν τον Ρομπίνιο για την ξαφνική αλλαγή σχεδίων. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που μόλις ο Βραζιλιάνος προσγειώθηκε (με εμφανές, λέγεται hangover) στο Μάντσεστερ δήλωσε ευτυχής που είμαι ένας νέος ποδοσφαιριστής της… Τσέλσι αφήνοντας στήλη άλατος τους πάντες. Εννοείς τη Μάντσεστερ έτσι; Ναι, ναι, συγγνώμη…

 Μετά το βρετανικό ναυάγιο ήρθαν η Μίλαν, η Κίνα, η Τουρκία, άλλες τρεις φορές οι δανεισμοί του σε Σάντος και Ατλέτικο Μινέιρο, η σταδιακή δύση και η πλέον δυσάρεστη εμπειρία της φυλάκισης.

 Ο Ρομπίνιο υπήρξε ένα ταλέντο ανεκπλήρωτο και κακομαθημένο. Που δεν ανδρώθηκε και δεν ωρίμασε ποτέ. Στην περίπτωσή του, της φυλακής, που λέμε, τα σίδερα ίσως καταφέρουν να τον σωφρονίσουν και να τον αλλάξουν. Όχι για να γίνει πρωταθλητής, αυτή η εποχή πάει, πέρασε. Αλλά για να μπορέσει να κοιτάζεται στον καθρέφτη και ν’ αναρωτιέται πόσο ψηλότερα θα μπορούσε να είχε φτάσει εάν δεν… Γιατί το να επισκευάζει χαλασμένες τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα, είναι μεν χρήσιμο, αλλά λίγο. Πολύ λίγο.