Η στιγμή του Μαντσίνι! Τα δάκρυα λύτρωσης και η χαρμολύπη της μάχης

Ναι ο Μπαρτλομέι Ντραγκόφσκι ήταν ο MVP της πρόκρισης του Παναθηναϊκού εναντίον της Σαχτάρ Ντόνετσκ, με τις επεμβάσεις του στα πέναλτι. Με τις δύο αποκρούσεις, καλύπτοντας τα χαμένα χτυπήματα των Σιώπη και Ζαρουρί και δίνοντας την ευκαιρία στον Μαντσίνι να ευστοχήσει στο τελευταίο, που χάρισε την πρόκριση στους Πράσινους! Πρέπει όμως να σταθούμε και στον Αργεντινό άσο όσο και στον Πολωνό τερματοφύλακα.

Για τον Ντάνιελ Μαντσίνι, το βράδυ της Κρακοβίας δεν ήταν απλώς μια πρόκριση. Ήταν η στιγμή του. Η στιγμή που βρέθηκε απέναντι στην πιο φορτισμένη εκτέλεση πέναλτι της καριέρας του, με όλο το βάρος στους ώμους του και τους παλμούς να ανεβαίνουν στο κόκκινο. Η στιγμή που έπρεπε να αφήσει πίσω του τα δύσκολα βράδια, τα χαμένα χαμόγελα και την περυσινή σεζόν που τον γέμισε απογοητεύσεις.

Ξέροντας καλά ότι δεν είχε προσφέρει όσα μπορούσε και όσα περίμεναν από εκείνον, ο Μαντσίνι διάβασε τη συγκυρία, ζύγισε τη σημασία της, και αποφάσισε πως αυτή τη φορά θα σταθεί μπροστά. Με αυτοπεποίθηση που έχτισε δουλεύοντας μέρα με τη μέρα, γύρισε το μυαλό του πίσω στον Φλεβάρη του 2024, τότε που, κόντρα στον ΠΑΟΚ για το Κύπελλο, εκτέλεσε και σκόραρε σε μια εξίσου αγχωτική «ρωσική ρουλέτα» στη Λεωφόρο, πλάι στον Ντραγκόφσκι που κι εκείνη τη νύχτα είχε γίνει ήρωας.

Όπως τότε, έτσι και τώρα, πήρε φόρα, στόχευσε το «Γ», συνδύασε δύναμη και ακρίβεια. Μόνο που αυτή τη φορά, το διακύβευμα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Ίσως και για τον ίδιο προσωπικά. Γιατί πίσω από το χαμόγελο και τις δηλώσεις του πως «όλοι προσπαθούμε για να πάρει ο Παναθηναϊκός όσα αξίζει», κρυβόταν η ανάγκη να νιώσει ξανά σημαντικός.

Το γκολ αυτό του το χάρισε. Μαζί με τα δάκρυα που ακολούθησαν. Δάκρυα λύτρωσης για έναν παίκτη που είχε ζήσει πολλά χαμηλά, αλλά βρήκε την πιο φωτεινή του στιγμή στο πράσινο χρώμα. Γιατί στο ποδόσφαιρο η ανατροπή συναισθημάτων είναι συνεχής και ίσως, τις περισσότερες φορές οι λύπες να είναι περισσότερες από τις χαρές. Αυτές οι χαρές όμως είναι αρκετές για να συνεχίσεις να παλεύεις. Και ο Μαντσίνι, απέναντι στη Σαχτάρ, βρήκε μια από εκείνες που θα θυμάται για πάντα.