ΠΑΟΚ: Στα δύσκολα έδειξε χαρακτήρα δίνοντας απαντήσεις

Η ομάδα επέδειξε εξαιρετική αντοχή απέναντι σε έναν «πόλεμο» που φέτος ήταν πιο περίπλοκος και πολυεπίπεδος από ποτέ, δημιουργώντας συνθήκες στις οποίες οποιοσδήποτε άλλος σύλλογος θα είχε καταρρεύσει.

Η δραματική δήλωση του προπονητή, Ράζβαν Λουτσέσκου, «Νιώθω ότι βρισκόμαστε στο τέλος της σεζόν και ο ΠΑΟΚ είναι στη ζώνη του υποβιβασμού», συνοψίζει εύγλωττα το τοξικό κλίμα που επικρατούσε.

Αυτή η αίσθηση ασφυξίας, παρόλο που η ομάδα βρισκόταν σε θέση διεκδικήτριας, ξεπερνούσε κατά πολύ τη συνηθισμένη φίλαθλη κριτική για τα κακά αποτελέσματα. Υποδηλώνει μια συστηματική και προμελετημένη πρόθεση αποσταθεροποίησης, στόχος της οποίας ήταν η δημιουργία μιας εσωτερικής κρίσης.

Η εξέλιξη μιας… κρίσης από το εξωτερικό στο εσωτερικό μέτωπο

Στα χρόνια που ο Ιβάν Σαββίδης έχει μετατρέψει τον ΠΑΟΚ σε μόνιμο διεκδικητή τίτλων, οι «εξωτερικοί πόλεμοι» ήταν συχνοί: αντίπαλοι που δεν μπορούσαν να «κουμαντάρουν» τον ιδιοκτήτη απαντούσαν με χτυπήματα κάτω από τη μέση. Ο Σαββίδης άντεξε και βγήκε ενισχυμένος.

Ωστόσο, φέτος η κατάσταση έγινε πιο ύπουλη. Ο πιο δηλητηριώδης εχθρός ήταν η τεχνητή εσωστρέφεια, με τους «αντιπάλους» να εντοπίζονται και εντός του συλλόγου. Ο στόχος δεν ήταν απλώς η φθορά, αλλά η εκ των έσω αποδόμηση του οργανισμού.

Σε αυτό το περιβάλλον, ο ΠΑΟΚ έδωσε και ο ίδιος «δικαιώματα» με μια σειρά πέντε συνεχόμενων αποτυχιών που απείλησαν να τον μετατρέψουν σε «ντόμινο»:

Βαριά ήττα 4-1 από τον Λεβαδειακό

Δύο ισοπαλίες 0-0 με Παναιτωλικό και Μακάμπι

Ισοπαλία 3-3 με τον Αστέρα στην Τρίπολη

Ήττα 3-1 από τη Θέλτα στη Γαλικία

Αυτή η αγωνιστική κάμψη, σε συνδυασμό με την εξωτερική και εσωτερική πίεση, έκανε πολλούς να προεξοφλήσουν την αναπόφευκτη κατάρρευση, υποτιμώντας σταθερά την ισχυρότερη εποχή του συλλόγου.

Το «ασπρόμαυρο» αντί… ντόμινο

Το κλειδί για την επιβίωση ήταν η παρέμβαση της διοίκησης. Το πρώτο κομμάτι του ντόμινο δεν έπεσε. Ο Ιβάν Σαββίδης και, κυρίως, η οικογένειά του λειτούργησαν ως ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, απορροφώντας τους κραδασμούς της κρίσης.

Η συμβολική αστραπιαία παρουσία των υιών Σαββίδη στο ντέρμπι της OPAP Arena, ταξιδεύοντας από Μαϊάμι και Λονδίνο, δεν ήταν απλώς μια κίνηση συμπαράστασης, αλλά ένα σαφές μήνυμα ενότητας και ακλόνητης στήριξης προς την ομάδα και το τεχνικό επιτελείο, κλείνοντας τον δρόμο στην εσωστρέφεια.

Η ιστορική και ψυχολογική αξία της αντίδρασης

Οι νίκες επί Ολυμπιακού και ΑΕΚ δεν έφεραν τίτλους, αλλά αποτελούν την ιστορική και ψυχολογική απόδειξη της ορθής διαχείρισης της κρίσης. Δείχνουν ότι ο ΠΑΟΚ, παρότι «πληγωμένος», διαθέτει την ψυχική δύναμη και τον χαρακτήρα να αντιδρά στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Η ομάδα καλείται τώρα να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη αυτής της περιόδου, όχι για να μείνει στο παρελθόν, αλλά ως μάθημα. Να θυμάται την ειρωνεία και την χλεύη που εισέπραξε, ακόμη και από «φίλους». Πάνω απ’ όλα, όμως, ο ΠΑΟΚ πρέπει να θυμάται την ακλόνητη στάση της οικογένειας Σαββίδη και των στελεχών που στάθηκαν όρθιοι μετά την ήττα από τη Θέλτα, κόντρα στην επικρατούσα αρνητική ατμόσφαιρα.

Ο ΠΑΟΚ έχει αποδείξει ότι είναι «ψημένος» σε κάθε είδους πόλεμο. Όταν όλοι θεωρούσαν ότι το τελικό χτύπημα ήταν επικείμενο, ο σύλλογος άντεξε, ανασυντάχθηκε και σήκωσε ξανά το κεφάλι. Τα «credits» για την επιβίωση ανήκουν αναμφίβολα στην αντοχή, την πίστη και την ενότητα που επικράτησαν έναντι του φόβου και της κατάρρευσης.