Ο (βιονικός) άνθρωπος που έπαιξε σε δύο αγώνες την ίδια μέρα!

 Και μετά οι ποδοσφαιριστές του σήμερα, σου λένε, διαμαρτύρονται ή απειλούν μονίμως με απεργίες ότι δεν είναι ρομποτάκια. Ότι έχουν πάρα πολλές υποχρεώσεις, τόσο με τους συλλόγους, όσο με τις εθνικές τους ομάδες. Ότι φτάνουν τον Μάιο ψόφιοι και εξουθενωμένοι, αφού πρώτα πέρασαν ξαπλωμένοι κάνα δίμηνο, σε φυσικοθεραπευτήρια για να ιατρέψουν και ν’ αναρρώσουν από μία όλο και περισσότερο συχνή και πιθανή θλάση.

 Είναι αλήθεια, δεν έχουν άδικο. Εκεί όμως που υπερβάλλουν είναι ότι στο ποδόσφαιρο του σήμερα οι διαθέσιμες αλλαγές είναι πλέον πέντε, ενώ τότε στις δεκαετίες ’60-’90 δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τις δύο. Αυτό πάντως, που συνέβη στον Λέρμπι δεν θα μπορούσε να το επαναλάβει, με τίποτα κανένας από τους αστέρες της σύγχρονης μπάλας.

 Την εξωφρενικά πρωτοποριακή ιδέα να παίξει ο Λέρμπι σε δύο κρίσιμα παιχνίδια την ίδια μέρα, σε Δουβλίνο και Μπόχουμ, σε απόσταση 2.000χλμ. η μία από την άλλη, με δύο θάλασσες και τρεις χώρες στη μέση την είχε σκαρφιστεί, με διαβολικό τρόπο ο τότε γενικός διευθυντής της Μπάγερν Μονάχου, Ούλι Χένες.

 Απομόνωσε σε μία γωνία τον βιονικό Δανό, που εκείνη την εποχή ήταν αναντικατάστατο κι ακούραστο μηχανάκι των Βαυαρών, ικανό να παίξει τόσο αριστερά, όσο δεξιά, ν’ αμύνεται και ταυτόχρονα να βρίσκεται στην αντίπαλη περιοχή προτείνοντάς του το εξής, τρελό σχέδιο.

 Να ταξιδέψουν μαζί στο Δουβλίνο, να παίξει μόνο ένα ημίχρονο και να επιστρέψουν αμέσως στη Γερμανία, με ιδιωτικό αεροπλάνο που για την εποχή εκείνη ήταν ένα υπέρογκο έξοδο ακόμη και για μία ομάδα σαν τη Μπάγερν. Ο Λέρμπι δέχτηκε, γιατί αισθανόταν την ανάγκη, αλλά και την υποχρέωση να βοηθήσει τόσο την εθνική, όσο την ομάδα του, ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως τα είχε υπολογίσει και κυρίως, υποσχεθεί ο Χένες.

 Η Ιρλανδία προηγήθηκε με τον Στέιπλετον και παρόλο που η Δανία ισοφάρισε σχεδόν αμέσως με τον Έλκιερ, ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Σεπ Πιόντεκ δεν έμεινε ευχαριστημένος από τη συνολική απόδοση αρνούμενος ν’ αντικαταστήσει τον Λέρμπι στο ημίχρονο.

 Ο Χένες, στο μεταξύ βρισκόταν ακριβώς δίπλα από τον πάγκο των Δανών και κοιτούσε συνεχώς το ρολόι του, γιατί είχε μία πτήση να (ξανά) πάρει. Τελικά η Δανία πέτυχε και 2ο γκολ,  μετά κι ένα 3ο, ο Πιόντεκ έβγαλε τον Λέρμπι στο 63’ και χωρίς ντους, μπήκε με τον Χένες στο αεροπλάνο για το Μπόχουμ.

 Ο αγώνας με τη Μπάγερν έχει ήδη ξεκινήσει από τις 20.00, αλλά έχει τέτοιο μποτιλιάρισμα στον αυτοκινητόδρομο, που ο Λέρμπι αναγκάζεται να κάνει τα υπόλοιπα 4χλμ. τρέχοντας, με τα πόδια και τελικά φτάνοντας λίγο πριν το ημίχρονο. Εκνευρισμένος, ο προπονητής του Ούντο Λάτεκ ούτε που τον χαιρέτησε, αλλά τον διέταξε να πάει στ’ αποδυτήρια ν’ αλλάξει.

 Στο δεύτερο μέρος τον έριξε στην αρένα του Μπόχουμ, ο αγώνας πήγε στην  παράταση και δύο μέρες αργότερα, στον επαναληπτικό η Μπάγερν θα έπαιρνε τελικά την πρόκριση μ’ ένα από τα δύο γκολ, μάλιστα του Λέρμπι.

 Τέλος καλό, όλα καλά: και η Δανία προκρίθηκε στο Μουντιάλ του ’86 και η Μπάγερν θα κατακτούσε ύστερα εκείνο το Κύπελλο. Ήταν τέτοια η χαρά του Χένες για την τολμηρή ιδέα που σκαρφίστηκε, που το ’87 την επανέλαβε και με τον Μαρκ Χιουζ στέλνοντάς τον πρώτα στην Πράγα για το τότε Τσεχοσλοβακία- Ουαλία και καπάκι στο Μόναχο για το Μπάγερν- Γκλάντμπαχ.

 Στο πρώτο παιχνίδι είχε αγωνιστεί, στο δεύτερο δεν χρειάστηκε. Κι έτσι το ρεκόρ του Λέρμπι παραμένει μοναδικό και ανεξίτηλο.