Κι όμως, υπάρχει εξήγηση – Γιατί “κόλλησε” τελικά ο Ολυμπιακός στον Άρη

Ο Ολυμπιακός έβαλε φρένο στο σερί των επτά συνεχόμενων νικών του, μένοντας στο 0-0 με τον Άρη στο Κλεάνθης Βικελίδης για τη 14η αγωνιστική, όμως διατήρησε την κορυφή με 35 βαθμούς. Σε ένα ματς με ένταση, ρυθμό και ισοπαλία και στις αποβολές, οι δύο ομάδες είχαν τις στιγμές τους, αλλά καμία δεν βρήκε την τελική πράξη που θα έδινε το τρίποντο.

Αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός ήταν εκείνος που είχε πιο σταθερά την πρωτοβουλία: 58% κατοχή, περισσότερες τελικές (15-12), σαφές προβάδισμα στα σουτ στο στόχο (5-0) και περισσότερες επαφές μέσα στην περιοχή (29-15). Στο xG οι ερυθρόλευκοι ήταν μπροστά (1.27 έναντι 1.02), όμως το στοιχείο που φωνάζει γιατί δεν ήρθε το γκολ είναι η ποιότητα των τελικών τους: το xG on target (xGOT) σταμάτησε μόλις στο 0.52, παρότι βρήκαν εστία πέντε φορές. Με απλά λόγια, είχαν όγκο και πίεση, αλλά όχι εκτελέσεις που να “σπάνε” πραγματικά την άμυνα ή να φέρνουν τον τερματοφύλακα σε αδιέξοδο.

Ο Μεντιλίμπαρ παρέταξε τον Ολυμπιακό με Τζολάκη, Κοστίνια–Ονιεμαέτσι στα άκρα και δίδυμο Πιρόλα–Καλογερόπουλου, με Γκαρθία–Μουζακίτη στα χαφ, Μαρτίνς–Στρεφέτσα στις πτέρυγες και τον Ταρέμι πίσω από τον Ελ Κααμπί. Ο Άρης του Χιμένεθ πήγε με Αθανασιάδη, τετράδα Τεχέρο–Άλβαρο–Ρόουζ–Φαντιγκά, Ράτσιτς–Γαλανόπουλο στον άξονα, Πέρεθ–Ντούντου στα άκρα, Γένσεν δεκάρι και Μορόν κορυφή.

Το πρώτο ημίχρονο είχε εκατέρωθεν ευκαιρίες. Ο Ολυμπιακός απείλησε νωρίς με το διαγώνιο του Μαρτίνς (4’) και κυρίως με τη μεγάλη στιγμή του Καλογερόπουλου στο 16’ από στατική φάση, ενώ ο Άρης είχε το δικό του μεγάλο χαμένο: ο Πέρεθ στο 37’ αστόχησε από ιδανική θέση, σε φάση που από μισό γκολ έγινε… τίποτα. Ο Αθανασιάδης ήταν σταθερός στις παρεμβάσεις του και συνολικά τελείωσε το ματς με 5 αποκρούσεις, κρατώντας τον Άρη όρθιο στο διάστημα που ο Ολυμπιακός ανέβαζε στροφές.

Το δεύτερο μέρος γύρισε σε σενάριο 10 με 10 και εκεί κρύβεται μεγάλο κομμάτι της ανάγνωσης. Ο Άρης έχασε μεγάλη ευκαιρία με την κεφαλιά του Γένσεν στο 46’, όμως στο 51’ ο Ολυμπιακός έμεινε με παίκτη λιγότερο, καθώς ο Ντάνι Γκαρθία αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη. Η αριθμητική ανισορροπία κράτησε λίγο: στο 61’ ο Φαντιγκά αποβλήθηκε (με VAR) για το μαρκάρισμα στον Ταρέμι λίγο έξω από την περιοχή, σε φάση που έκοψε καθαρή προϋπόθεση για τετ α τετ. Από εκεί και μετά, το παιχνίδι ξαναβρήκε ισορροπία αριθμών, αλλά όχι και καθαρό μυαλό στις τελικές.

Στο κομμάτι της παραγωγής φάσεων, ο Ολυμπιακός είχε τις δύο πιο κοντινές στιγμές για να το πάρει: στο 69’ η γυριστή κεφαλιά του Ταρέμι από σέντρα του Τσικίνιο πέρασε οριακά άουτ, ενώ στο 85’ ο Έσε σπατάλησε τεράστια ευκαιρία από κοντά, μετά από συνεργασία με τον Μουζακίτη. Εκεί αποτυπώνεται και η ουσία: ο Ολυμπιακός έφτανε, έμπαινε στο κουτί (11 τελικές μέσα από την περιοχή), αλλά το τελευταίο άγγιγμα δεν είχε την απαιτούμενη καθαρότητα.

Ο Άρης, από την άλλη, παρότι δεν είχε ούτε ένα σουτ στο στόχο, έφτιαξε παιχνίδι άμυνας και επιβίωσης που τον κράτησε μέσα. Τα 48 διωξίματα (έναντι 18 του Ολυμπιακού) δείχνουν ότι για μεγάλα κομμάτια του ματς αμύνθηκε χαμηλά και με πολύ κόσμο, καθάρισε δεύτερες μπάλες και έριξε το ματς στη μονομαχία (49-42 κερδισμένες μονομαχίες). Και στο τέλος, πήρε τον βαθμό που τον κρατά σταθερά στη μέση της βαθμολογίας.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Στρεφέτσα ήταν ο πιο απειλητικός του Ολυμπιακού (3 τελικές, συνεχής αναζήτηση ρήγματος), ο Μουζακίτης κράτησε υψηλό ρυθμό στην κυκλοφορία, ενώ για τον Άρη ο Αθανασιάδης και το κεντρικό δίδυμο της άμυνας (Άλβαρο–Ρόουζ) σήκωσαν μεγάλο βάρος, ειδικά όσο ο Ολυμπιακός φόρτωνε την περιοχή.

Το τελικό 0-0, λοιπόν, δεν ήταν άδικο ως εικόνα συνολικά, αλλά ήταν χαμένη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό με βάση την πρωτοβουλία και τις τελικές του ματς. Είχε την μπάλα, είχε πίεση, είχε περισσότερη παρουσία στην αντίπαλη περιοχή, όμως οι εκτελέσεις του δεν ήταν ανάλογες της υπεροχής του. Και όταν σε τέτοια έδρα, σε ματς έντασης και λεπτομερειών, δεν βάζεις το γκολ στις μεγάλες σου στιγμές, μένεις με τον βαθμό και την αίσθηση ότι το σερί μπορούσε να συνεχιστεί.